واقعیت مجازی

واقعیت مجازی یک محیط سه بعدی شبیه‌سازی شده است که کاربران را قادر می‌سازد تا به کاوش و تعامل با یک محیط مجازی به روشی تقریبی با واقعیت، همانطور که از طریق حواس کاربران درک می‌شود، بپردازند. محیط با سخت‌افزار و نرم‌افزار رایانه ایجاد می‌شود، اگرچه ممکن است کاربران برای تعامل با محیط، نیاز به پوشیدن وسایلی مانند کلاه ایمنی یا عینک نیز داشته باشند. هرچه کاربران عمیق‌تر بتوانند خود را در یک محیط VR غوطه‌ور کنند - و محیط فیزیکی اطراف خود را مسدود کنند - بیشتر می‌توانند باور خود را تعلیق کنند و آن را واقعی بپذیرند، حتی اگر ماهیت آن خارق‌العاده باشد. واقعیت مجازی چیست؟

واقعیت مجازی یک محیط سه بعدی شبیه‌سازی شده است که کاربران را قادر می‌سازد تا به کاوش و تعامل با یک محیط مجازی به روشی تقریبی با واقعیت، همانطور که از طریق حواس کاربران درک می‌شود، بپردازند. محیط با سخت‌افزار و نرم‌افزار رایانه ایجاد می‌شود، اگرچه ممکن است کاربران برای تعامل با محیط، نیاز به پوشیدن وسایلی مانند کلاه ایمنی یا عینک نیز داشته باشند. هرچه کاربران عمیق‌تر بتوانند خود را در یک محیط واقعیت مجازی غوطه‌ور کنند - و محیط فیزیکی اطراف خود را مسدود کنند - بیشتر می‌توانند باور خود را تعلیق کنند و آن را واقعی بپذیرند، حتی اگر ماهیت خارق‌العاده‌ای داشته باشد

انواع اصلی واقعیت مجازی چیست؟

صنعت VR هنوز تا تحقق چشم انداز خود از یک محیط کاملاً غوطه ور که به کاربران امکان می دهد احساسات متعدد را به گونه ای تقریبی با واقعیت درگیر کنند، فاصله زیادی دارد. با این حال، این فناوری راه درازی را در ارائه تعامل حسی واقع بینانه پیموده است و نویدبخش استفاده تجاری در تعدادی از صنایع است.

سیستم‌های واقعیت مجازی بسته به هدف و فناوری مورد استفاده می‌توانند به طور قابل توجهی از یکی به دیگری متفاوت باشند، اگرچه معمولاً در یکی از سه دسته زیر قرار می‌گیرند:

غیر غوطه ور این نوع VR معمولاً به یک محیط شبیه سازی شده سه بعدی اشاره دارد که از طریق صفحه کامپیوتر قابل دسترسی است. بسته به برنامه، محیط نیز ممکن است صدا تولید کند. کاربر با استفاده از صفحه کلید، ماوس یا دستگاه های دیگر کنترلی بر محیط مجازی دارد، اما محیط به طور مستقیم با کاربر تعامل ندارد. یک بازی ویدیویی مثال خوبی از VR غیرقابل نفوذ است، همانطور که وب سایتی است که کاربر را قادر می سازد تا دکوراسیون اتاق را طراحی کند.

نیمه غوطه ور. این نوع VR یک تجربه مجازی جزئی را ارائه می دهد که از طریق صفحه کامپیوتر یا نوعی عینک یا هدست قابل دسترسی است. در درجه اول بر جنبه بصری سه بعدی واقعیت مجازی تمرکز می کند و حرکت فیزیکی را به روش غوطه وری کامل ترکیب نمی کند. یک مثال رایج از VR نیمه غوطه ور، شبیه ساز پرواز است که توسط خطوط هوایی و ارتش برای آموزش خلبانان خود استفاده می شود.

کاملا فراگیر. این نوع VR بالاترین سطح واقعیت مجازی را ارائه می دهد و کاربر را کاملاً در دنیای شبیه سازی شده سه بعدی غوطه ور می کند. این شامل بینایی، صدا و در برخی موارد لمس است. حتی آزمایش هایی با افزودن بو انجام شده است. کاربران از تجهیزات ویژه ای مانند کلاه ایمنی، عینک یا دستکش استفاده می کنند و قادر به تعامل کامل با محیط هستند. محیط همچنین ممکن است از تجهیزاتی مانند تردمیل یا دوچرخه های ثابت استفاده کند تا تجربه حرکت در فضای سه بعدی را برای کاربران فراهم کند. فناوری واقعیت مجازی کاملاً فراگیر حوزه ای است که هنوز در مراحل اولیه است، اما نفوذهای مهمی به صنعت بازی و تا حدودی صنعت مراقبت های بهداشتی داشته است و علاقه زیادی را در دیگران ایجاد می کند.

گاهی اوقات از VR مشارکتی به عنوان نوعی واقعیت مجازی یاد می شود. در این مدل، افراد از مکان‌های مختلف در یک محیط مجازی گرد هم می‌آیند تا با یکدیگر تعامل داشته باشند و هر فرد با یک شخصیت سه‌بعدی نمایش داده شود. کاربران معمولاً از طریق میکروفون و هدست ارتباط برقرار می کنند.

واقعیت افزوده همچنین گاهی اوقات به عنوان نوعی واقعیت مجازی نامیده می شود، اگرچه بسیاری استدلال می کنند که این یک زمینه جداگانه اما مرتبط است. با واقعیت افزوده، شبیه‌سازی‌های مجازی روی محیط‌های دنیای واقعی قرار می‌گیرند تا آن محیط‌ها را تقویت یا تقویت کنند. برای مثال، یک خرده‌فروش مبلمان ممکن است برنامه‌ای ارائه کند که کاربران را قادر می‌سازد تلفن‌های خود را به سمت اتاقی بگیرند و تصور کنند که یک صندلی یا میز جدید در آن محیط چگونه می‌تواند باشد.

مقوله دیگری که گاه نوعی واقعیت مجازی به حساب می آید، واقعیت ترکیبی است که دنیای فیزیکی و مجازی را در یک فضای واحد ترکیب می کند. با این حال، مانند واقعیت افزوده، بیشتر اوقات یک زمینه جداگانه اما مرتبط در نظر گرفته می شود. در واقع، اجماع فزاینده‌ای برای گروه‌بندی واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و واقعیت ترکیبی تحت عنوان چتر «واقعیت توسعه‌یافته» وجود دارد، که راه مناسبی برای ارجاع به هر سه ارائه می‌کند، در حالی که همچنان بین آنها متمایز است.

فناوری‌ها و برنامه‌های کاربردی واقعیت مجازی امروزی، چندین شرکت و متخصص را برای حمایت از استفاده‌های پیشرفته از متاورس الهام‌بخش کرده است.