متاورس دقیقا چیست ؟

برای شنیدن صحبت های مدیران عامل فناوری مانند مارک زاکربرگ یا ساتیا نادلا در مورد آن، متاورس آینده اینترنت است. یا یک بازی ویدیویی است. یا شاید این یک نسخه بسیار ناراحت کننده و بدتر از Zoom است؟ گفتنش سخته

یک سال و نیم از زمانی که فیس بوک اعلام کرد نام تجاری خود را به Meta تغییر داده و آینده خود را بر روی "metaverse" آینده متمرکز خواهد کرد، می گذرد. پس از آن، خود این اصطلاح تقریباً بی‌معنی شده است. متا در حال ساخت یک پلتفرم اجتماعی VR است، Roblox بازی‌های ویدیویی تولید شده توسط کاربر را تسهیل می‌کند، و برخی از شرکت‌ها چیزی بیشتر از دنیای بازی‌های شکسته‌ای که اتفاقاً NFT‌های متصل دارند، ارائه می‌کنند.

طرفدارانی از استارت آپ های خاص گرفته تا غول های فناوری استدلال کرده اند که این عدم انسجام به این دلیل است که متاورس هنوز در حال ساخت است و برای تعریف معنای آن بسیار جدید است. برای مثال، اینترنت در دهه 1970 وجود داشت، اما هر ایده ای از اینکه در نهایت چگونه به نظر می رسید درست نبود.

از سوی دیگر، در حالی که پول های بزرگ فناوری شروع به حرکت به سمت هوش مصنوعی مولد کرده است، تبلیغات (و پول) زیادی در بازاریابی در حال حاضر در فروش ایده «متاوره» جمع شده است. فیس بوک، به ویژه، پس از اقدام اپل برای محدود کردن ردیابی تبلیغات، در یک مکان آسیب پذیر قرار دارد. غیرممکن است که چشم انداز فیس بوک از آینده ای را که در آن همه کمد لباس دیجیتالی دارند از این واقعیت جدا کنیم که فیس بوک واقعاً می خواهد از فروش لباس های مجازی درآمد کسب کند. اما فیس بوک تنها شرکتی نیست که از تبلیغات متاورس سود مالی می برد.

به طور جدی، "Metaverse" به چه معناست؟

برای کمک به درک اینکه چقدر اصطلاح "متاور" می تواند مبهم باشد، در اینجا تمرینی وجود دارد: به طور ذهنی عبارت "متافوره" را در جمله با "فضای مجازی" جایگزین کنید. نود درصد مواقع، معنی اساساً تغییر نمی کند. دلیلش این است که این اصطلاح واقعاً به هیچ نوع خاصی از فناوری اشاره نمی کند، بلکه یک تغییر گسترده (و اغلب گمانه زنی) در نحوه تعامل ما با فناوری است. و این کاملاً ممکن است که خود این اصطلاح در نهایت به همان اندازه کهنه شود، حتی با رایج شدن فناوری خاصی که یک بار توصیف شده است.

به طور کلی، فن‌آوری‌هایی که شرکت‌ها هنگام صحبت درباره «فراتور» به آن‌ها اشاره می‌کنند، می‌توانند شامل واقعیت مجازی باشند - که با جهان‌های مجازی پایدار مشخص می‌شود که به وجود خود ادامه می‌دهند، حتی زمانی که شما بازی نمی‌کنید - و همچنین واقعیت افزوده که جنبه‌های دیجیتال و دیجیتال را با هم ترکیب می‌کند. جهان های فیزیکی با این حال، نیازی نیست که آن فضاها منحصراً از طریق VR یا AR قابل دسترسی باشند. دنیای مجازی – مانند جنبه‌هایی از Fortnite که می‌توان از طریق رایانه‌های شخصی، کنسول‌های بازی و حتی تلفن‌ها به آن‌ها دسترسی داشت – شروع به معرفی خود به عنوان «متاور» کرده‌اند.

بسیاری از شرکت‌هایی که در عرشه باند واگن متاورس حرکت کرده‌اند، نوعی اقتصاد دیجیتال جدید را نیز متصور هستند که در آن کاربران می‌توانند کالا ایجاد، خرید و فروش کنند. در دیدگاه‌های آرمان‌گرایانه‌تر متاورس، قابلیت تعامل دارد و به شما امکان می‌دهد آیتم‌های مجازی مانند لباس یا اتومبیل را از یک پلتفرم به پلتفرم دیگر ببرید، اگرچه این سخت‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد. در حالی که برخی از طرفداران ادعا می‌کنند فناوری‌های جدیدی مانند NFT می‌توانند دارایی‌های دیجیتال قابل حمل را فعال کنند، این به سادگی درست نیست و آوردن آیتم‌ها از یک بازی ویدیویی یا دنیای مجازی به دیگری یک کار بسیار پیچیده است که هیچ شرکتی نمی‌تواند آن را حل کند.

تجزیه و تحلیل معنای همه اینها دشوار است زیرا وقتی توصیفاتی مانند توضیحات بالا را می شنوید، یک پاسخ قابل درک این است: "صبر کنید، آیا از قبل وجود ندارد؟" به عنوان مثال، World of Warcraft یک دنیای مجازی پایدار است که در آن بازیکنان می توانند کالاها را بخرند و بفروشند. Fortnite تجربه‌های مجازی مانند کنسرت‌ها و نمایشگاهی دارد که در آن ریک سانچز می‌تواند درباره MLK Jr بیاموزد. می‌توانید هدست Oculus را ببندید و در خانه مجازی شخصی خود باشید. آیا واقعاً این همان چیزی است که "متافوره" به معنای آن است؟ فقط چند نوع جدید از بازی های ویدئویی؟

خوب، بله و نه. گفتن اینکه فورتنایت «فراتوره» است، کمی شبیه این است که بگوییم گوگل «اینترنت» است. حتی اگر زمان زیادی را در Fortnite صرف کنید، معاشرت کنید، چیزهایی بخرید، یاد بگیرید و بازی کنید، این لزوماً به این معنی نیست که تمام دامنه معنای مردم و شرکت‌ها را در بر می‌گیرد. همانطور که گوگل که بخش هایی از اینترنت را می سازد - از مراکز داده فیزیکی گرفته تا لایه های امنیتی - کل اینترنت نیست.

غول های فناوری مانند مایکروسافت و متا در حال کار بر روی ساخت فناوری مرتبط با تعامل با دنیای مجازی هستند، اما آنها تنها نیستند. بسیاری از شرکت‌های بزرگ دیگر، از جمله Nvidia، Unity، Roblox، و حتی Snap - و همچنین انواع شرکت‌های کوچکتر و استارت‌آپ‌ها - در حال ایجاد زیرساخت‌هایی برای ایجاد دنیای مجازی بهتری هستند که بیشتر شبیه زندگی فیزیکی ما هستند.

به عنوان مثال، Epic تعدادی شرکت را خریداری کرده است که به ایجاد یا توزیع دارایی‌های دیجیتال کمک می‌کنند، تا حدی برای تقویت پلتفرم قدرتمند Unreal Engine 5 خود. و در حالی که Unreal ممکن است یک پلتفرم بازی ویدیویی باشد، در صنعت فیلم نیز استفاده می‌شود و می‌تواند ایجاد تجربیات مجازی را برای هر کسی آسان‌تر کند. تحولات ملموس و هیجان انگیزی در حوزه ساخت جهان های دیجیتال وجود دارد.

با وجود این، ایده یک مکان یکپارچه واحد مانند Ready Player One به نام "متاورس" تا حد زیادی غیرممکن است. این تا حدی به این دلیل است که چنین دنیایی شرکت ها را ملزم می کند تا به گونه ای همکاری کنند که صرفاً سودآور یا مطلوب نباشد - Fortnite. انگیزه زیادی برای دادن به بازیکنان درگاهی برای پرش مستقیم به World of Warcraft ندارد، حتی اگر انجام این کار آسان باشد، برای مثال - و تا حدی به این دلیل که قدرت محاسباتی خام مورد نیاز برای چنین مفهومی می تواند بسیار 

دورتر از آن باشد. ما فکر می کنیم

این واقعیت ناخوشایند باعث ایجاد اصطلاحات کمی متفاوت شده است. اکنون بسیاری از شرکت ها یا طرفداران به جای آن از هر بازی یا پلتفرم منفرد به عنوان "یک متاورس" یاد می کنند. با این تعریف، هر چیزی از یک برنامه کنسرت واقعیت مجازی گرفته تا یک بازی ویدیویی به عنوان "متاورس" محسوب می شود. برخی آن را فراتر می‌برند و مجموعه‌ای از متاجهان‌های مختلف را «چندجهانی از فراجهان‌ها» می‌نامند. یا شاید ما در یک "آیه ترکیبی" زندگی می کنیم.

یا اصلاً این کلمات می توانند معنایی داشته باشند. کوکاکولا یک «طعم متولد شده در متاورس» را در کنار یک مینی بازی فورتنایت عرضه کرد. مقرراتی در کار نیست.

در این نقطه است که بیشتر بحث ها در مورد آنچه متاوره به دنبال دارد شروع به متوقف شدن می کند. ما درک مبهمی از چیزهایی داریم که در حال حاضر وجود دارند که می‌توانیم آن‌ها را متاوره بنامیم، اگر تعریف واژه‌ها را به روش صحیح ماساژ دهیم. و ما می‌دانیم که کدام شرکت‌ها روی این ایده سرمایه‌گذاری می‌کنند، اما هیچ توافقی در مورد چیستی آن وجود ندارد. متا فکر می‌کند که شامل خانه‌های جعلی می‌شود که می‌توانید همه دوستان خود را برای حضور در آن دعوت کنید. به نظر می‌رسد مایکروسافت فکر می‌کند که می‌تواند شامل اتاق‌های جلسه مجازی برای آموزش استخدام‌های جدید یا گپ زدن با همکاران از راه دور شما شود.

شایان ذکر است که اپل کلاه خود را در حلقه محاسبات واقعیت افزوده پرتاب کرده است، اما حتی یک بار هم کلمه "metaverse" را به زبان نیاورده است. هدست جدید ویژن پرو این شرکت به عنوان یک پلتفرم «محاسبات فضایی» طراحی شده است، که شبیه به عملکرد مک یا آی‌پد است، به جز با برنامه‌های مبتنی بر واقعیت افزوده. عامل اصلی تمایز آن صفحه‌ای است که می‌توان آن را تنظیم کرد تا دنیای واقعی را با برنامه‌ها به صورت روکش قابل مشاهده کند. در حالی که باید دید که آیا این نوع رابط مورد استفاده قرار خواهد گرفت یا خیر، اپل به صراحت خود را از نوع لفاظی هایی که با غوطه ور شدن سبک *Ready Player One–* در دنیای مجازی همسو می شود فاصله می گیرد.

این در تضاد نسبتاً بنیادی با دیدگاه‌های دیگر شرکت‌ها از آینده است که از خوش‌بینانه تا داستان‌های کاملاً طرفداران را شامل می‌شود. در یک نقطه در طول ارائه اصلی متا در متاورس، این شرکت سناریویی را نشان داد که در آن یک زن جوان روی کاناپه خود نشسته است و در اینستاگرام می‌چرخد وقتی ویدیویی را می‌بیند که یکی از دوستانش از کنسرتی منتشر کرده است که در نیمه راه در سراسر جهان اتفاق می‌افتد.